Letter from Panayiotis Masouras (21/10/2009)

On Wednesday September 23 and at 8.15 as I was leaving my house in Galatsi on my way to the gym, I was arrested by 25 persons of the anti-terrorist squad.

In a matter of seconds I found myself on the sidewalk, hands cuffed behind my back, while at the same time they were informing their senior officers that “everything went well” and that they “have me”. I was taken to the 12th floor of Police Headquarters (note: anti-terrorist division). The next day I am informed that at the same time with me another two friends of mine have also been arrested.

In the meantime the show has already started. Without any sleep for 48 hours and physically exhausted, with my face to the wall and then a long questionnaire following, while at the same time some police officer goes from office to office announcing in a delirium of pleasure that what is happening is called war.

After that comes the interest for my career, the friendly chat, the bravado and the humane approach to the misguided youth that followed the wrong path in his life while they self appointed themselves to straighten me out and to make me see reason, not for them as they said but for my own good, to help myself by speaking to them about situations and persons that I know nothing about. Later I was informed from an officer that I was the stupid asshole of the 12th floor because the others as he said had “snitched on me” and “cleared themselves” and that if I didn’t speak I would go down for things other people have done, so I was yet again called upon to answer about situations unknown to me.

The guard shifts started: “good” cops with a sensitive touch and childhood traumas, as they said, that recognized injustice and wanted to help. On the other hand the “tough” commandos wearing full-face masks, “stern” appliers of the law and representatives of morality, acting in an absolute way leading to physical and mental exhaustion, as a means of revenge as they said because “I kept my mouth shut”.

That I refuse the charges against me does not mean that I would ever refuse my political “identity” and “origin”. I would never hide under the carpet of incarceration my dignity, overlooking the fact that I am a political entity which also takes its position against the values and institutions of this society by the means of critical revolutionary thought and practice. I am an anarchist and I am on the side of revolution and at the same time of myself.

The reason why at the present my two friends and I find ourselves in prison is crystal clear. Even the most naïve mind can perceive that fixed situations due to the elections play a role in the present condition, situations moving in the service of political and communication interests.

The hyperbole surrounding the situation, the armed to the teeth EKAM escorts (note: Special Forces Police) and the role of those despicable snitches the journalists in combination with the political condition of these days was enough to create a feeling of order and safety to the average Greek in face of the elections, so he can move sleepwalking in the role of the active citizen towards the voting poll in order to deposit yet again in someone else’s hands his share of responsibilities for his being. It is well known nowadays that public opinion has no opinion, so someone has to take on the role of shaping it. The tone of these days was mostly set by the lowlifes of the media and their all-devouring thirst for “maniacs in Galatsi” and “monsters in Chalandri”, for serial bombers who have ties with “renown” revolutionary organizations from which they take orders to accomplish missions. About guns and bullets found at my house up to money that was suddenly a product of robberies because it was well hidden-next time I’ ll leave it outside the front door.

Society is not divided into classes but only into choices and consciousnesses. So let as learn from pain and pleasure, from blood and the street. We were born to exist as a whole in our inapprehensible uniqueness, inapprehensible because we can stand the pain, unpredictable because we were taught on the streets, ruthless because we will move against everyone, because we will learn to meticulously tie steel on our skin and paint the cement with revolutionary blood.

We execute morality as a prologue for destruction, we whisper with rage biting the words: WAR-ATTACK because there is only beauty and strength, but some cowards in order to balance came up with justice.

Wherever there are barbed wires, let there be bloodied hands that rip them apart, wherever there is cement let there be cries full of rage that tears it down, wherever there are bars let there be souls like corrosives that destroy them, wherever we are buried alive let us bury with us morality.

We owe it to ourselves to bite on our shackles even if it is that we die biting. Because we are nothing more then our own choices.

For honour, dignity, revolution.

FREEDOM FOR THE COMRADES: V. PALLIS- Y. DIMITRAKIS- Y. VOUTSIS-VOGIATZIS- P. GEORGIADIS- I. NIKOLAOU

IMMEDIATE RELEASE OF MY FELLOW ACCUSED H. HATZIMICHELAKIS- M. YIOSPAS

Panayiotis Masouras

Avlona Prisons

21/10/2009



Ein Brief von Panagiotis Masouras

Am Mittwoch, den 23. September um 08.15 Uhr als ich aus meiner Wohnung in Galatsi kam, mit einem Rucksack auf dem Weg zum Fitnesscenter war, fand meine Verhaftung durch 25 Mitglieder der Antiterroreinheit der Polizei statt.

Innerhalb weniger Sekunden befand ich mich auf dem Bürgersteig, die Hände mit Handschellen auf den Rücken gebunden, während sie (die Polizisten) ihre Offiziere informierten “dass, alles gut liefe” und dass sie mich “abführten”. Sie führten mich zur zwölften Etage der Polizeizentrale. Später wurde ich informiert, dass weitere zwei Personen, welche meine Freunde sind, verhaftet wurden.

Währenddessen hatte dieses ganze Theater erst angefangen. 48 Stunden ohne Schlaf und körperlich komplett erschöpft standen wir mit dem Gesicht zur Wand und sahen uns einer langen Liste von Fragen ausgesetzt, gleichzeitig lief irgendein Offizier in den Büros auf und ab und schrie im Delirium voller Lust “was hier gerade geschieht wird Krieg genannt”.

Dann begannen sie sich für meinen Lebensweg, mein Geplauder mit meinen FreundInnen, für meinen Charakter zu interessieren. Es gab eine menschliche Annäherung an eine verirrte Jugend, welche den falschen Lauf nahm. Sie nahmen die Rolle ein mich wieder auf den richtigen Weg zu bringen, mich zur Vernunft zu bringen. Nicht für sie selbst, sondern für mich, sie sagten ich hätte die Pflicht mir selbst zu helfen, in dem ich über andere Menschen, die ich nicht kenne, sowie Geschehnisse erzähle. Später sagte mir ein Offizier, ich sei ein Schwachkopf, die anderen hätten mich “verraten”, sie hätten sich von mir distanziert. Falls ich nicht reden wolle, würde ich für die Straftaten anderer ins Gefängnis gehen. Dies sagten sie mir jedes Mal, wenn ich irgendwelche Fragen über Sachen, die ich nicht kenne, nicht beantwortete.

Die Wachwechsel fingen an: die “guten” Polizisten, voller Sensibilität, mit ihren aufgrund der Kindheit verletzten Gefühlen, wie sie selber sagten, erkannten die Ungerechtigkeit und wollten mir helfen. Auf der anderen Seite waren die “Harten” aus dem Kommando der Antiterroreinheit mit ihren Sturmhauben. Die “harten” Ausübenden der Gesetze, Vertreter der Moral, arbeiteten mit Entschlossenheit, körperlicher und seelischer Erschöpfung, als eine Art von Rache als ich, wie sie selber sagten, “meinen Mund hielt”.
Die Tatsache, dass ich die Anschuldigungen leugne, bedeutet nicht, dass ich einen Moment lang meine “Identität” und politische “Herkunft” abstreite. Ich könnte dies niemals unter den Teppichboden meiner Würde kehren und einsperren, sowie ein Auge zur Tat zudrücken, da ich eine politische Identität bin, welche Stellung gegen die Werte und die Institutionen dieser Gesellschaft durch das kritische revolutionäre Denken und durch die Tat bezogen hat. Ich bin Anarchist und Anhänger der Seite der Revolution und zur selben Zeit zu meiner eigenen Seite.

Der Grund weshalb meine beiden Freunde und ich sich in Untersuchungshaft befinden ist leicht zum verstehen. Sogar der naivste Verstand könnte verstehen, dass all das hier mit den Tatsachen zu tun hat, die im Rahmen der Wahlen stattfinden und dass sie politische und mediale Ziele anstreben.

Der Aufschwung der Situation, die bis an die Zähne bewaffnete EKAM (Anti-Terroreinheit der Polizei) und die Rolle welche die Petzen der Medien spielte, das alles verbunden mit der politischen Situation der letzten Tage, damit der Normalgrieche ein Gefühl der Sicherheit und Ordnung im Angesicht der Wahlen empfindet. Ein Normalgrieche, der in seiner Rolle als aktiver Bürger wie ein Schlafwandler sich wieder Richtung Wahlurne bewegte, um den Anteil seiner existentiellen Verantwortung in die Hände anderer abzugeben. Es ist schon bekannt, dass die öffentliche Meinung keine Meinung hat, denn deswegen kann sie ja von irgendwem geformt werden. Die Stimmung dieser Tage ist hauptsächlich den Würmern der Kommunikationsmedien zu verdanken. Ihr verschlingender Durst auf “die Bestien von Galatsi” und “den Monstern von Halandri”, dargestellt als ein Haufen von Bombenwerfern, welche Verbindungen mit den “sehr berühmten” revolutionären Organisationen haben, von welchen sie die Befehle bekommen und Missionen ausführen.
Was die Waffen und die Munition angeht, die sie bei mir zu Hause gefunden haben, sowie das Geld welches “aus Banküberfällen” stammt, nur weil alles vorsichtig versteckt war, werde ich es in Zukunft vor der Tür meiner Wohnung hinterlassen.

Die Gesellschaft ist nicht in Klassen geteilt, sondern nach den Entscheidungen und dem Bewusstsein. Denn wir lernten vom Schmerz und der Freude, vom Blut und von der Straße. Wird sind geboren worden, um unversehrt innerhalb unserer unverständlichen Einzigartigkeit zu existieren. Unverständlich, weil wir den Schmerz aushalten, weil wir systematisch lernen Stahl auf unsere Haut zu legen und der Beton mit revolutionärem Blut bemalt wird.

Die Moral vollstrecken, wir predigen die Zerstörung, leider wispern wir mit Wut beißend auf die Wörter: KRIEGSANGRIFF, weil dass einzige was existiert die Schönheit und die Kraft ist. Die Feiglinge haben die Gerechtigkeit erfunden um sich auszugleichen.

Dort wo es Stacheldraht gibt, wird es blutige Hände geben, die es zerreißen; dort wo es Zement gibt, wird es zornige Schreie geben, die ihn zum Einstürzen bringen; dort wo es Gitter gibt, werden korrosive Seelen sein, welche sie zerstören werden; dort wo wir lebendig begraben sind, werden wir die Moral begraben.

Für uns selbst haben wir die Pflicht unsere Fesseln zu durchbeißen, auch wenn wir beißend sterben. Denn wir sind nichts weiteres als unsere eigenen Entscheidungen.

Für die Ehre, für die Würde, für die Revolution.

Freiheit für die Gefährten: V. Pallis, G. Dimitrakis, G. Voutsis-Vogiatsis, P. Georgiadis, I. Nikolau

Sofortige Freilassung für die Angeklagten H. Hatzimihelakis, M. Giospa und mich selbst.

Panagiotis Masouras aus dem Gefängnis von Avlona


Γράμμα του Παναγιώτη Μασούρα

Την Τετάρτη,23 Σεπτεμβρίου και ώρα 8:15 ενώ έβγαινα από το σπίτι μου στο Γαλάτσι και κατευθυνόμενος με ένα σακβουαγιάζ προς το γυμναστήριο μου,έλαβε χώρα το συμβάν της σύλληψης μου από 25 άτομα της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας.

Εν ριπή οφθαλμού βρέθηκα στο πεζοδρόμιο με τις χειροπέδες πισθάγκωνα, ενώ ταυτόχρονα ενημέρωναν τους αξιωματικούς τους ότι “όλα πήγαν καλά” και ότι “με πήραν”. Με οδήγησαν στο 12ο όροφο της Γ.Α.Δ.Α.Την επόμενη πληροφορούμαι ότι μαζί με εμένα έχουν συλληφθεί ακόμα δύο φιλικά μου πρόσωπα.

Η παράσταση εν τω μεταξύ έχει ήδη αρχίσει. Άυπνος για δύο 24ωρα και σωματικα εξαντλημένος,όρθιος με το πρόσωπο μου προς το τοίχο και να ακολουθεί ένα μακροσκελές ερωτηματολόγιο,ενώ παράλληλα κάποιος αξιωματικός γυρνούσε από γραφείο σε γραφείο και αναφωνούσε μέσα σε ένα ντελίριο ηδονής πως αυτό που συμβαίνει λέγεται πόλεμος.

Κατόπιν πήρε θέση το ενδιαφέρον για την σταδιοδρομία μου,οι φιλικές κουβέντες, ο τσαμπουκάς και η ανθρώπινη προσέγγιση του παρασυρμένου νεολαίου που πήρε το στραβό δρόμο, ενώ αυτόκλητα εκείνοι ήταν αυτοί που θα έπρεπε να με ευθυγραμμίσουν και να με συνετίσουν, όχι για αυτούς αλλά για εμένα τον ίδιο όπως έλεγαν που είχα χρέος να βοηθήσω τον εαυτό μου, μιλώντας τους γιακαταστάσεις και ανθρώπους που ο ίδιος δεν γνώριζα. Αργότερα ενημερώθηκα από έναν αξιωματικό ότι ήμουν ο μαλάκας του ορόφου διότι όπως μου έλεγε οι υπόλοιποι με είχαν “δώσει στεγνά” και είχαν “βγάλει την ουρά τους απ’έξω” και πως εάν δεν μιλούσα θα έβγαζα φυλακή για πράγματα που έκαναν άλλοι,οπότε ξανακλήθηκα να απαντήσω για άγνωστες προς εμένα καταστάσεις.

Οι βάρδιες φύλαξης άρχισαν:οι “καλοί” αστυνομικοί με ευαίσθητο εσωτερικό κόσμο και πληγωμένα συναισθήματα από τα παιδικά τους χρόνια όπως έλεγαν, αναγνωρίζαν την αδικία και θέλανε να βοηθήσουν. Από την άλλη τα “σκληρά” κομάντο της υπηρεσίας με τα fullface, “σκληροί” εφαρμοστές του νόμου και εκπρόσωποι της ηθικής, ενεργούσαν με απολυτότητα,ψυχική και σωματική εξάντληση, ως ένα είδος εκδίκησης όπως έλεγαν επειδή “κρατούσα το στόμα μου κλειστό”.

Το ότι αρνούμαι τις κατηγορίες που μου απέδωσαν,δεν σημαίνει ότι θα μπορούσα ποτέ να αρνηθώ την πολιτική μου “ταυτότητα” και “προέλευση”. Δεν θα μπορούσα ποτέ να βάλω κάτω από το χαλάκι του εγκλεισμού την αξιοπρέπεια μου, παραβλέποντας το γεγονός ότι είμαι μια πολιτική οντότητα η οποία παίρνει και αυτή τη θέση της ενάντια στις αξίες και τους θεσμούς αυτής της κοινωνίας,διαμέσου της κριτικής επαναστατικής σκέψης και πρακτικής. Είμαι αναρχικός και είμαι ταγμένος στο στρατόπεδο της επανάστασης και παράλληλα του εαυτού μου.

Ο λόγος που βρίσκομαι σήμερα προφυλακισμένος εγώ και τα άλλα δύο φιλικά μου πρόσωπα είναι ευδιάκριτος. Μέχρι και ο πιο αφελής νους θα μπορούσε να αντιληφθεί ότι στη παρούσα συνθήκη εντάσσονται οριοθετημένες καταστάσεις στο πλαίσιο των εκλογών,κινούμενες στην εξυπηρέτηση πολιτικών και επικοινωνιακών σκοπιμοτήτων.

Η διογκώση της κατάστασης,οι πάνοπλες συνοδείες των Ε.Κ.Α.Μ. και ο ρόλος των ξεφτιλισμένων ρουφιανοδημοσιογράφων, σε συνδυασμό με τη πολιτική συνθήκη των ημερών ήταν αρκετό για να διαμορφωθεί ένα αίσθημα τάξης και ασφάλειας στο μέσο Έλληνα εν όψει των εκλογών, όπου υπνοβατικά πλέον θα κινούνταν με τον ρόλο του ενεργού πολίτη προς την κάλπη για να καταθέσει το μερίδιο των ευθυνών της ύπαρξης του για ακόμα μια φορά σε ξένα χέρια. Είναι γνωστό πλέον πως η κοινή γνώμη δεν έχει γνώμη, γι’αυτό λοιπόν κάποιος θα πάρει το ρόλο του διαμορφωτή της. Το κλίμα των ημερών οφείλεται ως επί το πλείστον στα σκουλήκια των media και στην αδηφάγα δίψα τους για “δράκους στο Γαλάτσι” και “τέρατα στο Χαλάνδρι”,για κατα συρροή βομβιστές οι οποίοι έχουν διασυνδέσεις με “επιφανείς” επαναστατικές οργανώσεις από τις οποίες δέχονται εντολές και φέρνουν σε πέρας αποστολές. Για όπλα και σφαίρες που βρέθηκαν σπίτι μου, μέχρι και χρήματα που βαφτίστηκαν ως προϊόν ληστειών διοτί ήταν επιμελώς κρυμμένα, την επόμενη θα τα αφήνω στην εξώπορτα του σπιτιού μου.

Η κοινωνία δεν χωρίζεται σε τάξεις, παρά μόνο σε επιλογές και συνειδήσεις. Να διδαχτούμε λοιπόν από τον πόνο και την χαρά,το αίμα και το δρόμο. Γεννηθήκαμε για να υπάρχουμε ακέραιοι μέσα στις ακατάληπτες μοναδικότητες μας, ακατάληπτες γιατί αντέχουμε στον πόνο, απρόβλεπτες γιατί μάθαμε στο δρόμο, αδίστακτες γιατί θα στραφούμε εναντίον όλων, διότι θα μάθουμε να δένουμε μεθοδικά το ατσαλί με το δέρμα και να βάφουμε τα τσιμέντα με το επαναστατικό αίμα.

Εκτελούμε την ηθική, προλογίζοντας την καταστροφή, σιγοψιθυρίζουμε λυσσασμένα δαγκώνοντας τις λέξεις: ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΠΙΘΕΣΗ γιατί υπάρχει μονάχα η ομορφιά και η δύναμη, αλλά οι δειλοί για ισορροπήσουν επινόησαν τη δικαιοσύνη.

Εκεί που θα υπάρχουν συρματοπλέγματα, ας υπάρχουν ματωμένα χέρια που θα τα ξεσκίσουν, εκεί που θα υπάρχουν τσιμέντα ας υπάρχουν λυσσασμένες κραυγές που θα τα γκρεμίσουν, εκεί που θα υπάρχουν σίδερα ας υπάρχουν ψυχές σαν διαβρωτικά που θα τα καταστρέφουν, εκεί που θα ήμαστε θαμμένοι ζωντανοί ας θάψουμε
μαζί την ηθική.

Οφειλούμε στο εαυτό μας να δαγκώνουμε τα δεσμά μας έστω και αν πεθάνουμε δαγκώνοντας. Γιατί δεν είμαστε τίποτα άλλο πέρα από τις ίδιες μας τις επιλογές.

Για την τιμή, την αξιοπρέπεια, την επανάσταση.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ: Β.ΠΑΛΛΗ-Γ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ- Γ.ΒΟΥΤΣΗ-ΒΟΓΙΑΤΖΗ -Π.ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ-Η.ΝΙΚΟΛΑΟΥ.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΩΝ ΜΟΥ Χ.ΧΑΤΖΙΜΙΧΕΛΑΚΗ-Μ.ΓΙΟΣΠΑ.

Μασούρας Παναγιώτης

Φυλακές Αυλώνας



https://tameio.espivblogs.net/2009/09/29/gramma-masoura/