Βέλγιο, Φυλακή του Φορέστ: Η φυλακή αρρωσταίνει

Στη γλώσσα της εξουσίας, η φυλακή είναι πρώτα απ’ όλα ένας «θεσμός επανένταξης»,  ένα είδος νοσοκομείου για να θεραπευθεί η αρρώστια της εγκληματικότητας. Είναι κατά κάποιο τρόπο μια «ευκαιρία» που προσφέρεται σε αυτούς που έχουν κάνει λάθη για να σκεφθούν  και να «ξαναμπούν στον ίσιο δρόμο».

Έχουμε εξηγήσει πολλές φορές ότι η τιμωρία, η Δικαιοσύνη, η ποινή φυλάκισης δεν είναι ένα ζήτημα «δικαιοσύνης» (αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη λέξη), αλλά ένα μέτρο προστασίας της καθεστηκυίας τάξης. Έχουμε περιγράψει τη φυλακή σαν μια μηχανή άλεσης των ανθρωπίνων όντων, σαν ένα τέρας που καταβροχθίζει τις κοινωνικές εντάσεις που εκφράζονται μεταξύ άλλων μέσω του «εγκλήματος». Ότι σκοπός της φυλακής είναι να εκμηδενίσει την προσωπικότητα των κρατουμένων, να τους μετατρέψει σε πειθήνια και υπάκουα όντα.
Πέρα απ’ τις διαθέσεις των σωφρονιστικών διοικήσεων, των δικαστών ή των δεσμοφυλάκων, η ίδια η λειτουργία της φυλακής, η αρχιτεκτονική της, ο μηχανισμός της καταστρέφουν τους ανθρώπους. Σήμερα στη φυλακή του Φορέστ, δόθηκε ένα ακόμα λυπηρό και τρανταχτό παράδειγμα των παραπάνω. Λόγω του υπερπληθυσμού (πάνω από 700 κρατούμενοι για 400 θέσεις), οι φυλακισμένοι που πάσχουν από φυματίωση δεν μπορούν να τοποθετηθούν ξεχωριστά ή να δεχθούν φροντίδα… κάτι που αφήνει ελέυθερο πεδίο για τη μετάδοση και μόλυνση του συνόλου των κρατουμένων. Και μην αυταπατάστε περί «ανθρωπιστικών διαθέσεων»: αν οι φύλακες του Φορέστ καταγγέλουν σήμερα αυτή την κατάσταση είναι γιατί τίθεται σε κίνδυνο η δική τους υγεία.
Η φυλακή δε θεραπεύει, αλλά δημιουργεί αρρώστους. Η φυματίωση, μια αρρώστια που κατά κύριο λόγο χτυπά τους φτωχούς και καταραμένους αυτής της γης, δεν είναι παρά το ορατό δείγμα μιας διαδικασίας σήψης κι αποσύνθεσης που εφαρμόζεται και στηρίζεται από το κράτος μέσα στις φυλακές του. Ο αγώνας εναντίον τους δεν έγκειται βέβαια στο να καλείς τους γιατρούς των φυλακών να «αναλάβουν τις ευθύνες τους», ούτε στο να απαιτείς την κατασκευή νέων φυλακών «καλύτερα σχεδιασμένων» αλλά αντίθετα, έγκειται στο να καταλήγεις στο λογικό συμπέρασμα ότι για να θεραπεύσεις χρειάζεται αέρας, χρειάζεται ελευθερία κάθε στιγμή και σε κάθε περίπτωση.
Δημοσιεύθηκε το Μάρτη του 2012 στο τεύχος Νο 27 της αναρχικής εφημερίδας Hors Service

Ολόκληρο το τεύχος στα γαλλικά σε μορφή pdf


http://gr.contrainfo.espiv.net/2012/05/02/belgio-fylakh-toy-forest-h-fylakh-arrwstainei/